In 2017 ben ik begonnen met een serie abstracte schilderwerken.
Het eerste werk, geïnspireerd op de kleurenleer van Goethe, was dit eenvoudige patroon met de twee (volgens Goethe) primaire kleuren geel en blauw.
Hierna volgden nog enkele werken waarin deze kleuren een belangrijke rol speelden maar al snel breidde het pallet zich uit.
Het onderliggende raster veranderde echter weinig en werd het uitgangspunt van verschillende abstracte composities waarin door de systematiek, patronen te ontdekken zijn.
Meerdere patronen die samen in hun gelaagdheid, omdat ze zich van elkaar verschuiven, niet helemaal kloppen. En in deze imperfectie ligt het thema van het werk verscholen namelijk de zoektocht naar de balans tussen orde en chaos.
Een serie van abstracte werken zoals deze, waarbij het ene werk zichtbaar voortborduurt op het andere, kan alleen ontstaan door tijdens de creatie aan zogenaamde ongeschreven regels te houden. Regels die ook bij de kunstenaar niet altijd even duidelijk of te verwoorden zijn. Zoals de grootte van het onderliggende raster, de keuze van de kleuren, of hoe de vlakken zich verschuiven ten opzichte van elkaar. Bij iedere nieuwe ontwikkeling wordt echter zo’n zelfopgelegde regel doelbewust gebroken of onbewust vergeten en een nieuwe regel geschreven.
Hier rechts zien we dat het aspect van het raster is veranderd in de verhouding 1:2 met diagonale lijnen van 45 graden waardoor er een hogere smallere compositie ontstaat en een schaakbord patroon van vierkanten.
Bij compositie #59 , dat ook nog eens op een groter formaat is gemaakt, heb ik de diagonalen helemaal uit het raster gelaten en bijna willekeurige lijnen aangebracht die vervolgens vlakken doorsnijden en verbergen.