Oefenen, oefenen, oefenen.
Een tijd geleden ontdekte ik de Loomis-methode waarmee je met behulp van een standaard model figuren kunt leren tekenen in de juiste verhoudingen. Een Loomis hoofd gaat uit van een bol-vorm en verdeeld die in vlakken en voegt enkele hulplijnen en vormen toe waardoor je een sterk veréénvoudigd basishoofd krijgt.
De kunst is om die basisvorm zo aan te passen en de typische gelaatskenmerken van de geportretteerde te tekenen zodat het ook echt gaat lijken. Een valkuil die ik zelf ondervind daarin is bijvoorbeeld het te groot maken van de ogen en het ervoor zorgen dat je je niet verliest in details.
Het liefst zou geen foto’s kopiëren maar een foto slechts als referentie gebruiken voor een mooie tekening. Het verschil is dat een kopie nooit mooier kan zijn dan het origineel. De Loomis methode kan hierbij helpen.
